Swingen, lachen en huilen

Hoi allemaal,

Swingen, lachen en huilen. Mijn afscheidsfeestje in een notendop! En dat alles onder toeziend oog van de cameraman van grenzeloos verliefd(op het swingen na: dat bewaarden we voor het moment dat de camera mensen weg waren).

De avond begon heerlijk stressvol en gek genoeg ben ik als het gaat om het organiseren van feestjes ineens de tegenovergestelde ik. Ik wordt perfectionistisch en planmatig. Vervelend zijn die eigenschappen op het moment dat op de dag van je feestje een heel lang interview met je wordt afgenomen ;-) Om 13:30 uur arriveerden de mannen van grenzeloos verliefd. Stevie die ik al eerder had ontmoet en alle lastige vragen stelt met de o zo vrolijke en lollige cameraman Albert. Gelukkig is het een prettig gestoord stel gezien ik de eerste vier dagen fulltime met hen zit opgescheept in Thailand! Maargoed, ik dwaal af. We gingen eigenlijk redelijk snel naar het park om daar een interview van een 2,5 uur af te leggen. Daar zat ik dan, met mijn voetjes in de sneeuw bibberend op een bankje. Het is ontzettend koud buiten, maar probeer maar eens twee uur stil te zitten in de kou. Geloof me dat is nog erger! Uiteindelijk verkleumd en wel thuis een heerlijke pizza gaan bakken voor de mannen en mijzelf. Maargoed als je dan de wekker vergeet te zetten en druk aan het babbellen bent, wil je zo'n pizza nog wel eens vergeten. Daar lagen ze dan. Drie pizza's zo zwart als roet (en het waren geen restanten van piet) waar je iemand mee kon dood slaan. De toon was gezet ook de mannen wisten nu wat voor een kluns ik ben. Gelukkig was Gerard onderweg en kon hij mij nog net redden met 3 broodjes donner. Tijdens het eten begon de stress al enigzins toe te slaan toen mijn redders in nood (lees: mama, Nathalie en Gerard) het huis verlieten om zichzelf om te gaan kleden. Ik ging me ook omkleden en opmaken en ook hierbij waren Albert en Stevie aanwezig. Het opmaak gedeelte ;-) Mijn normaliter perfecte plan van aanpak liep helemaal in duigen. De hapjes waren niet klaar en de gasten kwamen al bijna. Het sneeuwde aardig, waardoor iedereen lekker gespreid over de avond binnen kwam gewandeld. Het eerste gedeelte van de avond was er nogal wat stress. Ik wilde mezelf het liefst in 1000 stukjes delen. Uiteindelijk liet ik het maar los dat alles toch niet perfect kon gaan en toen werd het hartstikke gezellig! We hebben heerlijk gedansen: Zumba, Bachatta, Salsa, Merengue en jaja ook een beetje Zouk! Aan het einde van de avond liepen we in een treintje al bubbelingend door het huis. Toen wisten we: het is tijd om te gaan slapen ;-)

Ondanks alle leuke dingen toch nog een traantje moeten laten. Allereerst door een hele lieve brief van Danielle, welke ik tot overmaat van ramp ook voor de camera mocht voorlezen (de eerste tranen vloeiden op camera). En daarna nog velen keertjes bij het afscheid van mensen. Meestal nadat ik de deur heel snel had dichtgedaan :-)

De volgende ochtend een lichte kater, maar niet al te gek. Ik heb het netjes gehouden met de alchohol. dat moet tenslotte als gastvrouw. Verder kan ik een weeshuis voederen van de onbereidde hapjes! Kortom in het kader van help mensen de winter door. Als je honger hebt ben je vanavond van harte welkom in huize zwaanhoef (lees het huis van mam en Gerard).

Nou de kop is eraf de eerste blog staat. Volgende week volgt er meer!