Spanning, beestjes en eekhoorntjes

Lieve allemaal,


Is de wereld vergaan aan de andere kant van deze aardbol, is er iets mis met waarbenjij.nu, gaan mijn blogs vervelen of missen jullie mij niet meer? Maar 5 reacties. Zo weinig is het nog nooit geweest. Maargoed, jullie hebben ook een leven ;-)

Het feit dat we moesten verhuizen was waatheid en dit keer niet iets dat met een korreltje zout genomen kon worden. De 26ste kwamen we er 's avonds achter dat het February was en dat we maar 28 dagen hadden. We hadden nog geen huisje of niets. Ai, de spanning steeg. De volgende dag samen op de scooter rondgereden op zoek naar een verblijfsruimte. Er was haast niets te huur. Als we iets vonden was het inmiddels al verhuurd en/of het zag er niet uit. Ook hadden we een huis gevonden wat aardig ruim was. Er was echter geen elektriciteit aangelegd in de woning. Ugh. Aan het einde van de dag zaten we er helemaal doorheen. Zouden we dan echt dakloos worden? We moesten immers echt uit de woning de volgende dag. Onze laatste hoop was gevestigd op de makelaarsafspraak die we de volgende dag hadden gepland staan om 10:00 uur. 's avonds spraken we met een vriend van Tin. Hij vertelde dat hij een woning had gezien. We snelden op ons scootertje naar de woning. Hij was "helaas" al verhuurd. Het zag er niet uit dus ik was enigzins opgelucht. Tin wist nog wel een vriend die misschien wel wat wist. Ik hield mijn hart vast. Als het een soortgelijke woning was en het was nog te huur, hadden we niet veel keus. Na lang nadenken wist hij misschien wel iets dat te huur stond. We reden erheen en op het hek hing een groot bord: House for rent 1 bedroom, 1 living room, kitchen with refrigerator, 2 bathrooms, dingingroom, airconditioning. Ik zei tegen Tin: Verhuurd! Toen we binnen gingen kijken was ik opslag verliefd. Wat mooi! Schoon, verzorgd heerlijk. Niet heel groot, maar groot genoeg om comfortable met zijn tweetjes te kunnen leven. De prijs was minder fijn :-( 7500 baht. Tin zag dit echt niet zitten en wilde direct omdraaien. Ik daarintegen zag eindelijk een huisje, boompje, beestje leven voor me. Ik probeerde de Duitse man van de Thaise verhuurster uit te leggen dat ik verliefd was op de woning, maar dat als ze voet bij stuk zouden houden met de prijs dat ik dan niet in staat zou zijn Tin te overtuigen. Uiteindelijk op deze manier 500 baht eraf gekregen. Deze 500 baht komt neer op de kosten van gas water en licht per maand. Dus in feite hebben we dit gratis gekregen. In totaal 175 euro per maand. Aardig duur voor Thaise begrippen maar we hebben ook wat. 's Avonds nog het huurcontract getekend voor een jaar (jaja mensen voorlopig kom ik niet terug). Tin heeft de hele avond lopen mompelen 7000 baht.... 7000 baht.... Hij was wel blij, maarja zoals ik in mijn eerdere blog aangaf ik 3500 voor hem niet te doen. Ik heb dan ook aangegeven dat ik 4500 betaal en hij 2500. Hij heeft immers de eerste drie maanden de huur alleen betaald en ik verdien meer. Wel het eerste moment dat ik over de schreef ben gegaan met mijn principe van een eerlijke verdeling.

De volgende dag verhuizen. Ik was om 7 uur klaar wakker en was zo opgewekt. Ik stond te popelen om onze vervallen kamer te verlaten. Ik probeerde Tin in gedachten al uit te leggen hoe ik me voelde. - Ken je dat gevoel van toen je klein was en wist dat je naar de Efteling zou gaan die dag, o nee dat gaat niet werken. Kersmis dan, o nee dan doen ze niet aan cadeautjes. Verjaardag? Nee ook niet bijzonder. Agh laat ook maar. - Ik sprong uit bed en ging maar alvast onze was ophalen. Dit keer zonder dat ik nieuwe was meenam. We hadden immers vanaf nu een wasmachine die we voor veel goedkoper konden gebruiken! Tin? Die liet ik nog maar even slapen. Mijn laatste ontbijtje bij Rose garden en toen terug naar de kamer. Daar gingen we dan alles naar beneden. Mannen hebben minder ruimtelijk inzicht dan vrouwen. Wisten jullie dat. Ik vertelde Tin dat we de kast echt uit elkaar moesten halen. Anders paste het nooit door het trapgat. Ik moest me niet zo'n zorgen maken, dat ging prima lukken. Oke als jij het zegt :-) Alle spullen naar beneden gedragen met zijn tweetjes. De mannen in ons complex lagen helemaal in een deuk. Een vrouw die hielp met sjouwen. Dat was nieuw! Met de zware dingen als de kast sprongen zijn vrienden bij. Tin belde een vriend welke een songtail chauffeur was. Hij kwam wel helpen met de grote kast die als enige nog boven stond en het vervoer van onze spulletjes. Mooi. Als eerste moest de kast naar beneden. Al snel zaten de vier heren vast in het trapgat. Heerlijk om gelijk te hebben :-) En ja hoor de kast moest uit elkaar. In het trapgaat, want de kast kon geen kant meer op. Ik heb ze heerlijk laten klunzen terwijl ik mijn triompfantelijke lachje maar half voor me kon houden. Nadat ik de vrienden van Tin had ingelicht moesten ze ook lachen. Alles uiteindelijk in 1 keer in de songtail gekregen. Dat is iets wat je gezien moet hebben. Uitleggen is moeilijk. Matras op het dag de auto volgeladen en wij achterop om alles spullen binnen te houden. Eenmaal aangekomen alles naar binnen gebracht. En toen kon het herinrichten beginnen. Nu had Tin gelijk. Ik moest en zou mijn matras hebben en na veel wrikken had ik het voor elkaar. Mijn matras lag. Hij was wel enigzins gebogen doordat het eigenlijk niet paste. Uiteindelijk heeft Tin me weten te overtuigen dat we daar echt niet op konden slapen. Dag kingsize heerlijk matras, we moeten je verkopen. Tot dusver nog geen koper gevonden, dus het matras staat rechtop tegen de muur. Zucht. Maargoed. Heel de dag bezig geweest met ons huisje in te richten en onze spulletjes een plaatsje te geven. Genoeg opslagruimte nu en de meeste kasten zijn (half) leeg. Het was een volledig gemeubileerde woning en daar zijn onze spulletjes bijgekomen. We hebben allebei onze eigen kledingkast. We hebben twee televisies (waarvan 1 nog zonder kabel, maar daar wordt aan gewerkt) en we hebben beide onze eigen badkamer (mijn douchekop daar wordt ook nog aan gewerkt. Ugh). Mijn badkamer is echt mijn vrouwen plekje in de woning met voornamelijk roze, roze en roze :-) Na een dag zwaar werk gingen we terug om een vriend van Tin te helpen verhuizen. Hij woonde in hetzelfde complex en ook hij moest eraan geloven. Overal om ons heen waren een soort vreemde vliegen. Nog nooit eerder had ik deze gezien. Harmless maar ontzettend irritant. Ze kropen zelfs in mijn kleren. Ugh. Nadat we helemaal uitgeput waren, terug naar ons huisje. Om een heerlijk relaxte nacht tegemoet te gaan. Oeps we hadden de buitendeur van onze slaapkamer laten openstaan en alle lieftallige vriendjes van die avond leken zich te hebben opgestapeld in onze woning. WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA zwart zag het. In Nederland had ik nu spontaan in tranen uitgebarsten zeker gezien de staat waar we ons reeds in bevonden. We gingen onze woonkamer in welke een andere ruimte betreft en dus ook een andere deur (in feite hebben we twee complexen welke ook afzonderlijk te huur zijn). Ook hier zag het zwart van de beestjes. Gelukkig minder als in de slaapkamer, maar ieder mens in Nederland was gaan gillen denk ik. Al deze lieftallige vliegende "mieren" verloren hun vleugeltjes om vervolgens rond te kruipen als soort van larves. Ik lees dat dat schijnbaar gebeurt na het paringsproces van deze wezentjes. Tin en ik begonnen met vegen. Ook barste het van de kleine vleesetende miertjes die deze larves heerlijk wilden komen oppeuzelen. Na 1,5 uur vegen slaan en whatever waren onze schatjes en hun vleugeltjes verbannen. Ugh. We waren niet de enige. Dit had niemand ooit eerder mee gemaakt en meestal zie je deze beesten alleen in het regenseizoen. Heel vreemd gezien het hier al even niet geregend heeft. Nu konden we eindelijk lekker gaan slapen.

De volgende dag lekker brood met ham kaas en kip spread gegeten. En ja hoor ipv hartig zat er weer een heerlijke zoete smaak doorheen gemixt *kots kots*! Terwijl ik buiten eekhoorntjes in de boom zag springen vergat ik de nare beestjes van de dag ervoor. Die dag inkopen gedaan. Vuilnisbak, wasmand (blauw) en wasmand (roze), Hangertjes (blauw en roze), bestek, service, handdoekjes, theedoeken, pannen, etenswaren voor onze koelkast, wasdroogrek, poetsdoekjes etc. En uiteraard een elektrische vliegenmepper en insecten spray Whahahhahaha :-D
Kom maar op vervelende vliegenvriendjes. Ik ben klaar voor de strijd. 's Avonds was ik maar al te blij. Ik voelde me een ware sammurai, toen ik de vliegen elektroduceerde. Spray bij de drempel: Treedt binnen in dit huis en het zal u belusten :-D Wederom wat werk gehad terwijl Tin ons avondmaal bereidde! Oh ik vergeet een klein detail. Ik heb die dag mijn eerste wasje gedraaid. Ik nam mama nooit serieus met gekleurde was appart doen. Ik gooide immers altijd alles bij elkaar en had nooit problemen. Nu had ik een nieuwe rode broek. Tin heeft heel veel witte kleding. Jullie weten vast wat komen gaat: Tin heeft nu twee roze shirts, een roze gevlekte spijkerbroek en een roze boxershort. Angstig liep ik naar hem toe. Een normale man zou gaan flippen namelijk. Zeker nadat hij al omringd werd door roze spulletjes. Uhh... honey... I have to tell you something. Hij keek enigzins ongerust en onwennig. Normaal begin je slechtnieuwsgesprekken op deze wijze. Ik gooide het er maar meteen uit. Dat is namelijk ook een regel bij slechtnieuwsgesprekken: meteen zeggen hoe het ervoor staat. "Do you like pink? A lot of your clothes are pink now..." Hij kwam mee om te kijken. Hij keek me glimlachend aan en zei: het geeft niet schatje ik verander gewoon mijn stijl. Ik heb me de rest van de dag schuldig gevoeld. Zeker gezien zijn lieve reactie. Hihi. Vandaag is Tin voor het eerst weer werken. slechts een dagtour en vanavond is hij weer lekker thuis. Vandaag moest ik mijn contract tekenen. Een half uur van te voren werd ik gebeld of ik er een half uur later kon zijn. Ugh. Snel mijn haar gedaan en op mijn fiets gestapt. Verdwaald omdat ik nog niet bekent was in mijn nieuwe woonomgeving. En tot overmaat van ramp begaf mijn fiets het ook nog eens! Mijn fiets geparkeerd en een songtail gepakt. Toen ik in de Songtail zat besefte ik dat ik mijn fiets niet op slot had gezet. Maar agh wie steelt er een roze fiets met roze mandje die ook nog eens kapot is! Uitelindelijk was ik een half uur te laat. Mooi mijn jaarcontract getekend! Toen ik terugkwam bij mijn fiets stond hij er inderdaad nog! Mooi pokke eind kunnen lopen naar huis (de weg heen wist ik gek genoeg wel in 1 keer te vinden). Hoop dat vanavond Tin naar mijn fiets kan kijken. Anders zal hij toch echt meemoeten naar salsa :-D (salsa is voor homo's vindt hij).

Oh wat ik vergeet te vertellen is dat toen we het huisje vonden een vriendinnetje van mij naar buiten stapte. Nooit eerder wist ik waar ze woonde omdat ze altijd naar mij of Rebecca kwam. En nu is het mijn buurmeisje! Ook woont er een Nederlands meisje met haar Thaise vriend (een vriend van Tin) in het complex. En zodra er nog een kamer vrij is trekt ook Rebecca in ons complex in. Een heerlijk meidenclubje dus!

Nou mijn vriendinnetje (Sanne) komt deze kant op. Dus ik ga mijn blog maar eens eindigen!

Angelique
Je houdt niet van ongedierte? Dan vindt je dit blog prachtig ;-) ik kom in oktober pas op tv. Nog even geduld dus.

OT
Aan dat vlees voelen was puur in het dorp van Tin. Hier gebeurt het ook wel, maar hier is het minder en dragen mensen ook handschoentjes om het vlees te snijden. In de supermarkt echter kan je het krijgen zoals wij het kennen. Maar dat is wel een stuk duurder. En zoals Tin zegt "minder vers". :-D

Elise
Hoi mop, ben volop aan het genieten van het heerlijk weer. Huisje is inmiddels gevonden. Kom eens wat vaker op skype gedurende de dag. Je werkt immers toch niet :P

Carlijne
Leuk dat je mijn blogje hebt gelezen! Hoe bevalt het in Australie? Inmiddels verhuisd zoals je kan lezen! En inderdaad zonder broer :D